چشم هایم به نگاهش گره خورد. 

وقتی که می گذاشتمش مهد کودک و گریه های معنی دارش را تاب می آوردم. چه می کردم. باید سرکارم حاضر می شدم. نگاه ملتمسانه اش آزارم می داد.

مردی شده بود برای خودش. تنها یک سوال ذهنم را می آزارَد! او که آنقدر مرا دوست داشت و دوری از من برایش سخت بود، چطور حالا که بازنشست شده ام و می توانم ساعت ها کنارش باشم، اینجا در سرای سالمندان رهایم می کند؟؟؟

سعدی می گوید: به یاد دارم در زمان کودکی، شب ها با پدرم بیدار می ماندم و عبادت می کردم. یک شب در کنار پدرم قرآن می خواندم. عده ای اطراف ما خوابیده بودند. به پدرم گفتم: چرا هیچ کسی از این ها برنمی خیزد تا دو رکعت نماز بخواند؟ آنان چنان خوابیده اند که گویی مرده اند. پدرم گفت: پسر جان تو نیز اگر بخوابی و بیدار نشوی بهتر از آن است که از کسی عیب جویی کنی.

فرهنگ غنی ما هرگز ترور نخواهد شد.

دلهای سرشار از مهر ما جادوانه است...

ما همه رویین تنیم، تفنگنت را برادر.

مگر می شود از ایرانی جماعت غیرتش را بگیری،

دشمن، اگر گمانت ترساندن ایرانی با نقاب و تفنگ و ذهن بیمارت است، پس  در این خیال بسوزان خویشتن خویش را......

کنار بخاری باشی، همنشین کسانی که دوستشون داری، یا تنها باشی توی دیوارهای کاغذی که برای خودت ساختی؟ 

کدوم بهتره. گرمای سیگار که تنهاییت رو روشن میکنه یا گرمای عشق، که دارنده هاش می فهمنش.

دوست داری بچه ات آرزوش داشتن یه بابای خوب باشه، خوردن یه آبنبات قیچی کنار بابا یا مردن بابا؟

دوست داری رفیق کسی بشی که دنیا اگه تنهات بزاره باکت نیست اگه اون همراهت باشه، 

یا رفیق دودی بشی که هرکس وناکس از راه برسه آدم حسابت نکنه؟

دوست داری غیرتت رو به حراج بزاری و زنت صورتش رو با سیلی سرخ کنه و تو اونی بشی که معنی اشکهای او و بچه ات رو نفهمی؟

پس بردار اون نقاب کریه نمی تونم رو.

برو مرد باش، جونت رو واسه پاک شدن بزار، مثل اونآیی که جون دادن وطنشون پاک بمونه. آفرین،آفرین.پاشو یاعلی.نزار زن و بچه ات با چشم گریون بدترین آرزوشون رو واسه نداشتنت بکنن.

مادرها همیشه نگرانند.

و این ما هستیم که با بی توجهی آنها را  

از پا در می آوریم...

هرچه باداباد.

من دروغ بلد نیستم.

حتی اگه به خواسته های معقولم نرسم

خیالم راحته، وقتی اینجایی،

گوشه ی دلم....

حاجی به خانه ی خدا رفت ، حاجی ماند و برنگشت.

پیش تر ها سنت شکنی رسم بود، آنجا که حرمت محرم شکستند و ماه خدا را چون شفق گلگون نمودند.

حالا سنت شکنی افتخار شده، ماه حرام را با خون حاجیان حلال می کنند.

حرام خدا حلال می کنند؛ ذریه ی بی دین جاهلیت.

آه محمدا، غیبت فرزندت طولانی شد، سامری، گوساله هایش را در مکه نهاده است. فرعونیان، تخت روانشان را بر پیکر حاجیان می رانند.

نازنینا، اشک های علی را، چاه تاریخ گواه است و از یاد نبرده ست. تاریخ را تکرار می کنند، این بهانه جویان بت پرست. 

می دانم، می دانم حسین زمان می آید، دوباره کربلا می شودو بزودی تاریخ ننگ شرمندگی اش را از هستی خفاشان زمان برای همیشه خواهد شست.

چه کسی می تواند معصومیت کودکانه ام را انکار کند.

چه مطلبی باور پذیر تر از این که لبخند من زندگی می بخشد.

نمی خواهم گریه ی دوستانم را میان آتش وخون ببینم.

 من پدر، مادر و صلح را می خواهم.

 من لبخند دوستانم را می خواهم،زودتر آن را پس بدهید...

اگرباران ببارد، کدام کفش هایم را بپوشم؟؟

آبی سبز،قرمز،مشکی....

-پسرم مدرسه ات دیر شد، بیا این هم دمپایی هایت...

رازهای درمانی گوش دادن به قرآن

انتخاب با توست.

از محبت خارها گل می شود.

دوست من ببخش ،تا آزاد شوی.

دلم گرفته برای کودکی ام،

برای سادگی ام،

دوست داشتند مرا بی قید وتبصره ای،

حالا کنار این عروسک برقی ،

حک می کنم لحظه های بی کسی ام.

آه دنیا.............

تا کی فریب میدهی ام...

به نام او

احساس می گه : می شه قوانین رو در هم شکست وبه محبوب رسید. اما عقل، موافق نیست. با گذاشتن همه چیز کنار هم می گه: نمی شه.

وقتی حکمران زندگی عقله، پس هر چقدر احساس، جولان بده خیلی زود باید صندلی ریاستشو با عقل عوض کنه.

احساس می گه: می شه. قوانین مهم نیست ، مهم عشقه. اما وقتی قوانین این دنیا برپایه ی عقله، پس در نهایت........

شاید برای مدتی احساس بتونه حاکم بشه، اما خیلی زود عقل خودشو نشون می ده وبر زندگی حکومت خواهد کرد.

پس ای احساس " ناچارم تو رو به بند بکشم تا بتونی خودتو کنترل کنی، وقتی آروم شدی، آزادی.

بودن یا نبودن ، مسئله این است، هیچ کس نمی تونه تضمین کنه که آیا احساس ، می تونه تا پایان زندگی در اوج باشه، تا مشکلات و تفاوت ها رو نبینه؟ کی می تونه تضمین کنه؟ اما همه می دونن که عقل همیشه برای عاشق واطرافیانش تصمیم می گیره.

اگه احساس شکست بخوره ، برای همیشه سرخورده می شه، مگر این که عاقل، عاشق بشه وعاشق، عاقلانه تصمیم بگیره.

این ناگزیر زندگیه، پس نباید با اون جنگید.

راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست

آنجا بجز آنکه جان بسپارند چاره نیست.

حافظ شیرین سخن.

  ای خواجه هم دردهست

       هم طبیب هست

        هم آن حبیب سراسرنجیب هست

          امامیانشان فاصله ای بس عجیب هست.

            آه..............

خمیازه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

 

 

پسری در حال خمیازه کشیدن

خمیازه (کوتاه‌شده واژه خامیازه، یازه به معنای کشش) یا دهان‌دره یا فاژه^[۱][۲] بازکردن دهان و تنفس عمیق به صورت «غیر ارادی» و گاهی کشش در دست‌ها و سینه است که تقریباً از زمان پیش از تولد و به عبارتی دقیق تر از دوره جنینی و در یازده هفته‌ای قابل مشاهده است.معمولاً خمیازه از نشانه‌های خواب است.^[۳] این پدیده در انسان و برخی حیوانات دیده می‌شود، اما دربیشتر حیوانات امری غیرعادی است.^[۴] پژوهش‌ها نشان می‌دهد که این عمل، [

علت خمیازه

 

خمیازه یک شیر نر

 

یک چیتا در حال خمیازه کشیدن

دو نظریه در مورد علت خمیازه وجود دارد.

• اولین نظریه مربوط به کمبود اکسیژن و افزایش دی اکسید کربن در بدن است. شخص با خمیازه کشیدن (بازکردن دهان) اکسیژن بیشتری وارد بدن خود کرده و کمبود آن را جبران می‌کند.^[۶]
• نظریه دوم ارتباط میان خمیازه و خستگی را مورد بررسی قرار می‌دهد.این نظریه مبنی بر این است که بدن انسان در پی خستگی یک واکنش طبیعی به صورت خمیازه نشان می‌دهد.

آیا خمیازه مسری است؟

پژوهش‌ها همچنین نشان می‌دهد که خمیازه کشیدن به دلیل یک عمل همدلانه به‌وسیله دیگران تکرار می‌شود.^[۷] همچنین دانشمندان در یک بررسی در سال ۲۰۰۵ مغزهای گروهی را که خمیازه‌کشیدن افراد را مشاهده می‌کردند، اسکن کردند و توانستند الگوهایی منحصربه‌فرد از فعالیت در نواحی از مغز که به تقلید رفتاری مربوط می‌شدند را مکان‌یابی کنند.^[۸]

نگارخانه

• 

   
• 

   
• 

   

معمولا وقتی دیگران را در حال خمیازه کشیدن می‌بینید، چه احساسی به شما دست می‌دهد؟ به احتمال زیاد شما هم تمایل پیدا می‌کنید تا با کشیدن خمیازه‌ای خستگی را از تن بیرون کنید! نیروی سرایت خمیازه را همه به‌خوبی می‌شناسیم. پژوهش‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که این پدیده ناشی از تلقین و تقلید است.
 

برخی پژوهش‌ها نیز نشان داده‌اند که این تمایل، پدیده‌ای غیرارادی برای رهایی از خستگی ناشی از تمرکز طولانی مدت است. اما از اینها گذشته فکر می‌کنید کودکان و نوزادان تازه متولدشده نیز تمایل خمیازه کشیدن با مشاهده خمیازه دیگران را دارند؟‏
 پژوهش‌هایی که در مجله رشد کودک منتشر شده، نشان می‌دهد که اغلب کودکان در طول رشد معمول خود از سن 4 سالگی به بعد با مشاهده خمیازه دیگران تمایل به خمیازه کشیدن پیدا می‌کنند. البته یک مطالعه جدید، گروهی از کودکان را شناسایی کرده که تا سنین بالاتر، هنوز این تمایل را ندارند. این گروه، کودکان مبتلا به اوتیسم هستند. در بررسی‌هایی که روی کودکان 6 تا 15 ساله مبتلا به اوتیسم انجام شده، این تمایل به ندرت مشاهده شده است. در واقع هرچه بیماری اوتیسم کودکان شدیدتر باشد، احتمال کمتری دارد که با مشاهده خمیازه دیگران، خمیازه بکشند.‏

این قبیل پژوهش‌ها مشخص می‌کند که تلقین و تقلید در سال‌های اول زندگی رشد کندتری داشته و در کودکان مبتلا به اوتیسم نیز این ویژگی‌ها سال‌ها دیرتر به‌وجود آمده و به تکامل می‌رسد. می‌توانید برای آزمودن این پدیده در حضور کودکان مبتلا به اوتیسم خمیازه کشیده و عکس العمل آنها را ارزیابی کنید؛ البته نه به قصد آزردن آنها!

روزنامه اطلاعات

پدر، مادر، لحظه ای درنگ. می خواهم پینه ی دستتان را مرهم بی احساسی دنیای امروزم کنم. زبری دلنشین دست های گرمتان، تسکین سردی هراسناک افکار بیمار من است.

دوست دارم با هم چای بنوشیم، آیا فرصت دارم؟