مادرها همیشه نگرانند.

و این ما هستیم که با بی توجهی آنها را  

از پا در می آوریم...

پدر، مادر، لحظه ای درنگ. می خواهم پینه ی دستتان را مرهم بی احساسی دنیای امروزم کنم. زبری دلنشین دست های گرمتان، تسکین سردی هراسناک افکار بیمار من است.

دوست دارم با هم چای بنوشیم، آیا فرصت دارم؟